Kwiczoł

 
Fot. Krzysztof Matuszczak

Posłuchaj odgłosów kwiczoła:
Źródło:  http://kola.lowiecki.pl/ao

Jest mniej więcej wielkości kosa. Należy chyba do najżywiej ubarwionych przedstawicieli naszych drozdów; ma popielatą głowę i kuper, kasztanowaty grzbiet i czarniawy ogon.

Występowanie:

W okresie lęgowym zamieszkują przerzedzone, chętnie wilgotne lasy, często świerkowe a także zadrzewienia śródpolne. W wielu parkach i na cmentarzach, nawet w śródmieściach wielkich miast, należą obecnie do często widywanych ptaków. Zimą często spotyka się u nas duże stada kwiczołów, które przybywają tu ze swych północnych i wschodnich terenów lęgowych.

Warto wiedzieć:

Zwraca uwagę wydawanymi w locie skrzypiącymi i kwiczącymi (stąd nazwa) dźwiękami a także częstym kolonijnym gniazdowaniem. Koloni tych potrafią bardzo odważnie bronić przed potencjalnymi wrogami. Kiedyś były to ptaki typowe dla syberyjskiej tajgi. Zasięg ich rozszerzał się ze wschodu na zachód: gnieżdżą się w środkowej Europie dopiero od połowy XIX w. W zachodniej Europie jest ptakiem lęgowym dopiero od kilkudziesięciu lat. Dawniej kwiczoł należał (również u nas) do ptaków łownych. Pokarmem jego są głównie dżdżownice, ponadto owady, przede wszystkim gąsienice i larwy, następnie ślimaki, a jesienią różne owoce, zwłaszcza jagodowe.
Źródło: http://lesnictwo.republika.pl

Zobacz kwiczoła: