Nordic walking to sport dla tych, którzy lubią plener.

Dla tych, którzy nie wiedzą wyjaśniamy – to połączenie marszu z techniką odpychania się od podłoża za pomocą specjalnie zaprojektowanych kijków, podobnych do tych używanych w narciarstwie biegowym. Został on zresztą wymyślony przez naukowców z Fińskiego Instytutu Sportu w Lahti jako uzupełnienie letnich ćwiczeń fińskich biegaczy narciarskich. Obecnie funkcjonuje jako odrębna dyscyplina sportowa.

Dobór sprzętu

Do uprawiania nordic walking potrzebne są specjalnie zaprojektowane kijki, które służą do odpychania się w czasie marszu. Kijki posiadają „rękawiczkę”, dzięki której łatwiej jest je utrzymać w dłoni i przenosić ciężar z dolnej części tułowia.

Przy ich zakupie należy upewnić się, czy są rzeczywiście przeznaczone do nordic walking. Często bowiem są mylone, nawet przez sprzedawców, z kijami trekingowymi czy narciarskimi. Kije do uprawiania nordic walking, chociaż podobne na pierwszy rzut oka,  mają odpowiednio wyprofilowaną i smukłą rączkę.

Jej integralną częścią jest rękawiczka ze specjalnym otworem na kciuk. Pozwala ona utrzymać kij w odpowiedniej pozycji, a gdy czasami podczas marszu się go puszcza – nie upada na ziemię. Zakończenie kija powinno być ostre i metalowe, dzięki czemu łatwiej będzie wbijać się w podłoże, ale gdy maszerujemy  po asfaltowych chodnikach, pamiętajmy o nałożeniu na ostre szpikulce specjalnych gumowych nakładek, które pozwolą odbijać się od twardej nawierzchni.

Kije muszą mieć długość dopasowaną do wzrostu - palce zaciśnięte na rączce kija i ręka zgięta w łokciu powinna tworzyć z podłożem kąt prosty. Długość kija musi stanowić ok. 0,68 proc. wzrostu ćwiczącego.

Jak to wygląda w praktyce?

Technika marszu jest stosunkowo łatwa do nauki. Aby wykorzystać wszystkie zalety nordic walking i osiągnąć pożądane efekty, bardzo ważne jest dokładne wykonywanie ćwiczeń. Jeżeli opanujemy podstawową technikę, wówczas uprawianie nordic walking sprawi wiele przyjemności i satysfakcji oraz przyniesie znakomite rezultaty – poprawę kondycji i zdrowia.

Podczas marszu sylwetka powinna być wyprostowana, plecy proste, brzuch wciągnięty, łokcie wyprostowane. Stawiamy kroki naturalnej długości – stopy stawiamy najpierw na pięcie, potem przetaczamy przez śródstopie i odbijamy się z dużego palca.

Podczas marszu poruszamy rękami naturalnie, do wysokości pępka. Ręce i nogi pracują naprzemiennie: lewa noga, prawa ręka i odwrotnie. Kij wbijamy pod kątem ok. 60 stopni pod punktem ciężkości ciała.

W początkowej fazie nauki odbicie następuje na linii biodra. Krok klasyczny jest dłuższy od podstawowego towarzyszą mu silne wybicia z równoczesną rotacją tułowia i barków. Wybicie następuje za linią bioder, przy otwartej dłoni z naciskiem na pasek rękawiczki.